Skip to main content

Leonardo di ser piero da vinci

   

Leonardo di ser Piero da Vinci (Italian: [leoˈnardo di ˌsɛr ˈpjɛːro da (v)ˈvintʃi]; 15 April 1452 – 2 May 1519), more commonly Leonardo da Vinci or simply Leonardo, was an Italian polymath whose areas of interest included inventionpaintingsculptingarchitecturesciencemusicmathematicsengineeringliteratureanatomygeologyastronomybotanywritinghistory, and cartography. He has been variously called the father of palaeontologyichnology, and architecture, and is widely considered one of the greatest painters of all time. Sometimes credited with the inventions of the parachutehelicopter and tank,[1][2][3] he epitomised the Renaissance humanist ideal.
Many historians and scholars regard Leonardo as the prime exemplar of the "Universal Genius" or "Renaissance Man", an individual of "unquenchable curiosity" and "feverishly inventive imagination".[4] According to art historian Helen Gardner, the scope and depth of his interests were without precedent in recorded history, and "his mind and personality seem to us superhuman, while the man himself mysterious and remote".[4] Marco Rosci notes that while there is much speculation regarding his life and personality, his view of the world was logical rather than mysterious, and that the empirical methods he employed were unorthodox for his time.[5]
Born out of wedlock to a notary, Piero da Vinci, and a peasant woman, Caterina, in Vinci in the region of Florence, Leonardo was educated in the studio of the renowned Florentine painter Andrea del Verrocchio. Much of his earlier working life was spent in the service of Ludovico il Moro in Milan. He later worked in Rome, Bologna and Venice, and he spent his last years in France at the home awarded to him by Francis I of France.
Leonardo was, and is, renowned primarily as a painter. Among his works, the Mona Lisa is the most famous and most parodied portrait[6] and The Last Supper the most reproduced religious painting of all time.[4] Leonardo's drawing of the Vitruvian Man is also regarded as a cultural icon,[7] being reproduced on items as varied as the euro coin, textbooks, and T-shirts. Perhaps fifteen of his paintings have survived.[nb 1] Nevertheless, these few works, together with his notebooks, which contain drawings, scientific diagrams, and his thoughts on the nature of painting, compose a contribution to later generations of artists rivalled only by that of his contemporary, Michelangelo.
Leonardo is revered for his technological ingenuity. He conceptualised flying machines, a type of armoured fighting vehicleconcentrated solar power, an adding machine,[8] and the double hull. Relatively few of his designs were constructed or even feasible during his lifetime, as the modern scientific approaches to metallurgy and engineering were only in their infancy during the Renaissance. Some of his smaller inventions, however, such as an automated bobbin winder and a machine for testing the tensile strength of wire, entered the world of manufacturing unheralded. A number of Leonardo's most practical inventions are nowadays displayed as working models at the Museum of Vinci. He made substantial discoveries in anatomy, civil engineering, geology, optics, and hydrodynamics, but he did not publish his findings and they had no direct influence on later science.[9]
Today, Leonardo is widely considered one of the most diversely talented individuals ever to have lived.[10]
In 1466, at the age of fourteen, Leonardo was apprenticed to the artist Andrea di Cione, known as Verrocchio, whose bottega (workshop) was "one of the finest in Florence".[22] He apprenticed as a garzone (studio boy) to Andrea del Verrocchio, the leading Florentine painter and sculptor of his day (and would do so for 7 years).[23] Other famous painters apprenticed or associated with the workshop include Domenico GhirlandaioPeruginoBotticelli, and Lorenzo di Credi.[14][24] Leonardo would have been exposed to both theoretical training and a vast range of technical skills,[25] including drafting, chemistry, metallurgy, metal working, plaster casting, leather working, mechanics and carpentry as well as the artistic skills of drawing, painting, sculpting and modelling.[26][nb 4]
Much of the painted production of Verrocchio's workshop was done by his employees. According to Vasari, Leonardo collaborated with Verrocchio on his The Baptism of Christ, painting the young angel holding Jesus' robe in a manner that was so far superior to his master's that Verrocchio put down his brush and never painted again, although this is believed to be apocryphal.[27] Close examination reveals areas that have been painted or touched-up over the tempera using the new technique of oil paint; the landscape, the rocks seen through the brown mountain stream and much of the figure of Jesus bearing witness to the hand of Leonardo.[28] Leonardo may have been the model for two works by Verrocchio: the bronze statue of David in the Bargello and the Archangel Raphael in Tobias and the Angel.[13]
By 1472, at the age of twenty, Leonardo qualified as a master in the Guild of Saint Luke, the guild of artists and doctors of medicine,[nb 5]but even after his father set him up in his own workshop, his attachment to Verrocchio was such that he continued to collaborate with him.[14] Leonardo's earliest known dated work is a drawing in pen and ink of the Arno valley, drawn on 5 August 1473.

Comments

Popular posts from this blog

პეტერ პაულ რუბენსი

პეტერ პაულ რუბენსი ფლანდრიელი ფერმწერი იყო. იგი დაიბადა ფლანდრიელ ემიგრანტთა ოჯახში. 1589 წლიდან რუბენსი  ანტვერპენში  ცხოვრობდა, სადაც მრავალმხრივი ჰუმანისტური განათლება მიიღო. 1591 წელს ფერწერას სწავლობდა პეიზზაჟისტ ტ. ვერჰახტთან. 1600-08 წლები იტალიაში გაატარა, უმეტესად მანტუის ჰერცოგის კარზე. იყო რომში, ვენეციასა და გენუაში; სწავლობდა  მიქელანჯელოს ,  რაფაელის ,  ტიციანისა  და  კარავაჯოს  შემოქმედებას, აქტიურად ეცნობოდა თავისი ეპოქაში შექმნილ ნამუშევრებსაც. იშვიათ ოსტატობას აღწევს ადამიანის შიშველი სხეულსა და მდიდრული სამოსელის ფაქტურის გადმოცემაში. ანტვერპენში დამკვიდრების შემდეგ პირველ ხანებში ასრულებდა მუნუმ-რელიგიურ კომპოზიციებს. 1612-20 წლებს მიეკუთვნება რუბენსის მრავალი შედევრი. რომლებშიც მისმა ხელოვნებამ შემოქმედებით სიმწიფეს მიაღწია: ”პერსევსი და ანდრომედე’’, “რევკიპეს ასულთა მოტაცება ”, “ მთვრალი სილენე”, “ ამორძალთა ბრძოლა”, “ნადირობის სცენები”, გრანდიოზული დეკორაციები, კომპოზიციები, რომლებიც შესრულებული იყო ევროპაში, სხვადასხვ...

რაფაელ სანტი

რაფაელმა ადრეულ ასაკში დაკარგა თავისი მშლობლები. დედამისი მარჯი ჩარლა გარდაიცვალა 1491 წელს, ხოლო მამამისი ჯოვანი სანტი — 1494 წელს. მამამისი იყო მხატვარი და პოეტი, ამიტომაც პირველი გამოცდილება რაფაელმა მამამისის სახელოსნოში მიიღო. რაფაელის პირველი ნამუშევარია  „მადონა ყრმით“ . აღორძინების მხატვრობის ნათელი და ხალისიანი ფიგურა იყო რაფაელ სანტი. რაფაელი ებრაულად „ღვთის წყალობას“ ნიშნავს.სწორედ ასეთი წყალობა მოევლინა ქალაქ ურბინოს, როცა 1483 წელს იქ დაიბადა რაფაელი. თავდაპირველად რაფაელს ხატვა მამამ ასწავლა, შემდეგ ოსტატმა ვიტემ, ბოლოს კი პერუჯაში მხატვარ პიერო პანუჩის(პერუჯინოს) მოსწავლე ხდება. რაფაელმა მხატვრობის ნიჭი ადრეული ასაკიდან გამოავლინა, 17 წლის ასაკში ის უკვე ავტორია ნახატების „რაინდის სიზმარი“, „სამი გრაცია“ და „პერუჯინოს პორტრეტი“. 1504 წელს იგი მიდის ფლორენციაში, სადაც ამ დროს მოღვაწეობენ მიქელანჯელო და ლეონარდო და ვინჩი. ამიტომ პირველ ხანებში რაფაელი განიცდის ლეონარდოსა და მაზაჩოს ზეგავლენას და ზურგს აქცევს წმინდა საეკლესიო მხატვრობას. სწორედ ფლორენციაში შექმნა ...

მიქელანჯელო

მიქელანჯელო დაიბადა ლუდოვიკო ლეონარდო ბუონაროტის ოჯახში 1475 წლის 6 მარტს ქალაქ  კაპრეზში  (ახლანდელი პროვინცია არეცო),  ფლორენციის  მახლობლად. დედამისი იყო ფრანჩესკა დე ნერი დი მინიატო დელ სერა. მას ხუთი შვილი ჰყავდა და გარდაიცვალა, როცა მიქელანჯელო მხოლოდ ექვსი წლისა იყო. მამამისი ადგილობრივი თვითმმართველობის თავი იყო. ის სასტიკი წინააღმდეგი იყო იმისა, რომ საკუთარი შვილი მოქანდაკე ყოფილიყო და მის მომავალთან დაკავშირებით სხვა გეგმები ჰქონდა. ამან განაპირობა მიქელანჯელოს გადაწყვეტილება, 13 წლის ასაკში, გადასულიყო  დომენიკო გირლანდაიოს  სახელოსნოში, მის ასისტენტად. სადაც ის, სამი წლის განმავლობაში, ფრესკის ხელობას ეუფლებოდა და ცნობილი მხატვრების ნამუშევრების ხატვას ცდილობდა, რასაც ისე ახერხებდა, რომ ხშირად ორიგინალისაგან გარჩევა შეუძლებელი იყო. სწორედ გირლანდაიოს რეკომენდაციით სწავლობდა და მუშაობდა მიქელანჯელო, 1490−1492 წლებში, ფლორენციის იმდროინდელ მმრათველ,  ლორენცო მედიჩის  ვილაში. ამ პერიოდის ნამუშევრებია, „კენტავრების ბრძოლა“ და „მადონა...